Buddyzm to starożytna religia mądrości i współczucia

Podsumowanie buddyzmu

Buddyzm jest jedną z najstarszych i najbardziej rozpowszechnionych religii na świecie, liczącą obecnie około 300 milionów wyznawców. Buddyzm to nie tylko religia, ale także myśl filozoficzna. U podstaw tej myśli leżą altruizm, brak przywiązania do dóbr materialnych, współczucie i wewnętrzny spokój, pozwalające kroczyć Ścieżką Oświecenia zgodnie z naukami Buddy.

Buddyzm może być definiowany na wiele różnych sposobów, ponieważ przechodzi przez różne rodzaje podejść i jest niezwykle plastyczny pod względem "zdolności adaptacyjnych" do różnych populacji i kultur, z którymi miał kontakt na przestrzeni wieków. Obecnie buddyzm ma około 300 milionów wyznawców i jest reprezentowany przez różne szkoły i nurty oparte na naukach przekazywanych ustnie przez Buddę Siakjamuniego, który żył około 2500 lat temu. Na Wschodzie termin "buddyzm" nie jest powszechnie używany; preferowany jest termin "Buddhadharma", gdzie dharma jest rozumiana jako nauki nauczane przez Buddę i Ścieżka prowadząca do oświecenia.

Czym jest buddyzm?

Opierając się na poszukiwaniu Ścieżki, która prowadzi do wyzwolenia z cierpienia, w którym znajdują się wszystkie istoty ludzkie, buddyzm jest religią wewnętrznego i zewnętrznego pokoju, głębokiego współczucia i szacunku, dialogu i cierpliwości. W przeciwieństwie do innych religii, buddyzm nie kładzie nacisku na istnienie Boga, ale podąża ścieżką wewnętrznych poszukiwań, mających na celu zbadanie siebie i świata zewnętrznego poprzez medytację. To, co wynika z tych poszukiwań, ma wyzwalające znaczenie, ponieważ pomaga pozbyć się negatywnych emocji, które są przyczyną wszelkiego rodzaju cierpienia. Bardzo ważne jest rozwijanie współczucia i miłości do innych, a także altruizmu i braku przywiązania do dóbr materialnych.

Gdzie i kiedy powstał buddyzm?

Buddyzm powstał w Indiach w VI wieku p.n.e.. Jest to okres, w którym człowiek zaczął zadawać pytania dotyczące wielkich tajemnic istnienia: życia i śmierci, pochodzenia dobra i zła. Informacje historyczne na temat życia Buddy są raczej skąpe i niewiarygodne, ale niektóre odkrycia archeologiczne sugerują, że założyciel buddyzmu urodził się na południu Nepalu, w Lumbini, około 565 rpne.

Kto jest założycielem buddyzmu?

Założycielem tej religii jest Budda, ale zanim stał się Oświeconym, nazywał się Siddartha Gautama i był księciem. Pewnego dnia spotkał starego, chorego i martwego człowieka i był pod wielkim wrażeniem. Wtedy opuścił swoją rodzinę i dom, by oddać się medytacji. Żyje w skrajnym ubóstwie, ale wkrótce zdaje sobie sprawę, że głód i zimno nie pozwalają mu na refleksję i medytację, że życie musi być przeżywane ze spokojem i sporą dozą kompromisu. Po latach medytacji oświadcza, że odkrył sens życia i osiągnął absolutną mądrość. Inni ludzie mu wierzą, a Siddartha Gautama staje się Buddą.

Święty tekst buddyzmu

Cechą tej nauki jest niskie znaczenie świętych tekstów, zamiast tego uznając znaczenie ustnego przekazu wiedzy przekazywanej przez różnych mistrzów na przestrzeni dziejów. Tak więc w buddyzmie nie ma prawdziwego świętego tekstu, a jedynie seria nauk (Tripitaka) przepisanych w Pali, najpopularniejszym języku Indii w czasach Buddy, lub w sanskrycie, najbardziej klasycznym języku.

Nauki buddyzmu: 4 szlachetne prawdy

Poniżej znajduje się kilka głównych nauk Buddy, znanych jako Cztery Szlachetne Prawdy i fundamentalnych na ścieżce do oświecenia, a mianowicie:

1. Prawda o cierpieniu: życie jest związane z cierpieniem (starość, choroba i śmierć).
2. Prawda o pochodzeniu cierpienia: źródłem cierpienia jest silne pragnienie zmysłowych przyjemności lub życzenie, aby rzeczy nie były takie, jakimi są w rzeczywistości.
3. Prawda o ustaniu cierpienia: cierpienie ustaje wraz z ustaniem pragnień. W ten sposób osiąga się oświecenie, Nirwanę, która jest całkowitym porzuceniem iluzji, że istnieje trwałe, niezależne ja lub dusza. Oświecona osoba nazywana jest arahantem.
4. Prawda o ścieżce do ustania cierpienia: oświecenie osiąga się poprzez stopniowe uczenie się.

Po zajęciu się tematem Czterech Szlachetnych Prawd, konieczne jest również wyjaśnienie pojęcia cierpienia. Według buddyzmu cierpienie należy rozumieć nie tylko jako cierpienie fizyczne, ale przede wszystkim jako cierpienie wewnętrzne, a w większym stopniu emocjonalne i umysłowe. Oczywiste jest, że żadna żywa istota na świecie nie chce świadomie cierpieć, ale istnieje bardzo silne przywiązanie do koncepcji i działań, które są źródłem cierpienia. Przykład? Przywiązanie do własnego wyglądu, które z wiekiem może przynieść jedynie cierpienie i frustrację (to nie przypadek, że w ostatnich dziesięcioleciach chirurgia plastyczna stała się dla wielu "rozwiązaniem" ich problemów...).

Czym jest karma?

Koncepcja karmy zasługuje na osobny akapit, ponieważ prawdopodobnie słyszałeś o niej wiele razy. Prawo karmy opiera się na zasadzie przyczyny i skutku, tak dobrze znanej w dziedzinie metafizyki. Słowo "karma" ma znaczenie "działanie", tzn. każdy czyn popełniony przez człowieka jest sam w sobie przyczyną, która doprowadzi do jego konsekwencji w mniej lub bardziej bliskiej przyszłości, w obecnym lub następnym życiu (według buddyzmu reinkarnacja ma miejsce po śmierci). Tak więc, zgodnie z tym nurtem myślowym, jesteś autorem swojego przeznaczenia i, niestety, autorem swojego cierpienia.

Stąd potrzeba, by zawsze postępować właściwie w życiu, aby odrodzić się w lepszym stanie na Ścieżce do Oświecenia. Z powodu tej myśli buddysta nigdy nie obwinia zewnętrznych przyczyn za swoje nieszczęścia, a zatem charakteryzuje się tolerancją i współczuciem, a także spokojną akceptacją tego, co się dzieje.

Gdzie praktykowany jest buddyzm?

Buddyzm jest szczególnie rozpowszechniony w krajach azjatyckich. W co najmniej siedmiu krajach (Sri Lanka, Tajlandia, Kambodża, Laos, Birma, Bhutan i Mongolia) większość populacji to buddyści; w zależności od szacunków dotyczących liczby wyznawców tej religii w zachodnich Chinach i innych krajach, liczba ta może znacznie wzrosnąć, obejmując inne kraje, w szczególności Tybet.

Buddyzm jest również religią państwową Kambodży i Bhutanu, a także zajmuje ważne miejsce w konstytucjach Tajlandii i Sri Lanki.