Jak bahaizm, który narodził się w Iranie, zmienia światopogląd?

Bahaizm to globalny ruch, który zmienia postrzeganie wiary. Pojawiający się w czasach zmian bahaizm połączył tradycje duchowe, pragnienie jedności oraz głęboki szacunek dla edukacji i nauki. Kwestie dotyczące pokojowego współistnienia, edukacji i harmonii znajdują się w sercu tej religii, przyciągając wyznawców na całym świecie.

Pochodzenie i historia religii

Bahaizm powstał w Persji w połowie XIX wieku, w czasie, gdy społeczeństwo przechodziło znaczące zmiany pod wpływem postępu naukowego. Religia powstała dzięki Baha'u'llahowi, który był związany z ezoterycznym ruchem szyickim, krytykującym surowość i dogmatyzm oficjalnego duchowieństwa. Baha'u'llah, którego prawdziwe imię brzmiało Mirza Hussein Ali, urodził się w 1817 roku w Teheranie w rodzinie szlacheckiej, gdzie jego ojciec służył jako minister pod rządami szacha.

W tym samym czasie w perskim mieście Shiraz urodził się Sayyid Ali Muhammad Sirazi. W 1844 roku ogłosił się nosicielem boskiego przesłania, zapowiadając rychłe przybycie nowego „Mahdiego”, który zbawi świat. Przyjął imię Bab, oznaczające „drzwi” i wkrótce jego idee przyciągnęły wielu zwolenników.

Bab został jednak oskarżony o apostazję i stracony w 1850 roku. W 1852 r. Mirza Hussein Ali, który był uczniem Baba, został aresztowany i uwięziony w Teheranie. Kilka lat później, w 1863 roku, ogłosił się prorokiem przepowiedzianym przez Bába i przyjął imię Baha'u'lláh, co tłumaczy się jako „Chwała Boga”. Następnie został wygnany do Saint-Jean-d'Acre w osmańskiej Palestynie, gdzie stworzył większość swoich pism, które stały się fundamentem wiary bahaickiej.

Droga do pokoju poprzez nauki

Podstawowym nauczaniem Baha'u'llaha jest głoszenie jedności Boga i jedności religii, ponieważ cała ludzkość jest jedną wielką rodziną. Jego nauki podkreślają, że wszystkie religie dążą do tego samego - pokoju i jedności na ziemi. Różnice między nimi wynikają z historycznych, kulturowych, ekonomicznych i społecznych okoliczności, w których powstały.

Każdy z Bożych posłańców, czy to Mojżesz, Mahomet, Jezus czy Budda, przyczynił się do rozwoju cywilizacji na określonym etapie, przygotowując drogę dla następnego. Wiara Bahá'í, ostatnia z religii monoteistycznych, kontynuuje tę sekwencję. Baha'u'llah zmarł w 1892 roku w St Jean d'Acre, gdzie został pochowany. Przed śmiercią nakazał, aby szczątki jego nauczyciela, Bába, zostały przeniesione na zbocza góry Karmel, około dwudziestu kilometrów od Saint-Jean-d'Acre. Ponowny pochówek szczątków Bába miał miejsce w 1909 roku.

Po śmierci Bahá'u'lláha, jego najstarszy syn 'Abdu'l-Bahá został jego następcą i aktywnie promował nauki bahaickie na Zachodzie. Abdu'l-Baha został pochowany w Hajfie, w Izraelu, obok miejsca pochówku Bába. Po nim, jego wnuk Shoghi Effendi, znany jako „Strażnik” Wiary Bahá'í, został przywódcą Bahá'í, ale nie miał potomków. Od tego czasu przywództwo wspólnoty bahaickiej przeszło na Powszechny Dom Sprawiedliwości, który składa się z dziewięciu wybranych członków i jest najwyższym organem zarządzającym bahaitów. Na całym świecie jest od 5 do 7 milionów wyznawców bahaizmu, mieszkających w ponad 200 krajach. Wiara bahaicka pozostaje jednak zakazana w Iranie, gdzie jej wyznawcy są prześladowani.

Główna wartość

Edukacja jest podstawową wartością w religii bahaickiej. Według słów Baha'u'llaha, każda osoba jest „jak kopalnia pełna klejnotów o wielkiej wartości”. Tylko poprzez edukację skarby te mogą zostać odblokowane, a ludzkość może wykorzystać je dla dobra. W bahaizmie religia i nauka są postrzegane jako dwa uzupełniające się systemy, które przyczyniają się do postępu cywilizacji. Aby osiągnąć powszechny pokój, ważne jest, aby od najmłodszych lat uczyć dzieci tolerancji, altruizmu i szacunku dla różnic. Edukacja powinna być dostępna dla każdego, niezależnie od płci, a jeśli rodzina nie może sobie pozwolić na wysłanie wszystkich dzieci do szkoły, pierwszeństwo powinny mieć dziewczynki.

Serce bahaickiego świata

Hajfa, gdzie spoczywają szczątki Bába i Abdu'l-Bahy, „sług Bahá'u'lláha”, jest najważniejszym miejscem pielgrzymek bahaitów z całego świata. Miasto służy również jako światowe centrum wszystkich bahaickich instytucji. Pomysł zlokalizowania centrum administracyjnego na Górze Karmel został zasugerowany przez samego Bahá'u'lláha, a jego syn 'Abdu'l-Bahá urzeczywistnił go w 1908 roku.

Po ustanowieniu państwa Izrael, Shoghi Effendi rozszerzył wpływy bahaickie w Hajfie poprzez nabycie ziemi wokół mauzoleum Bába. Stworzono tu wspaniały ogród, oferujący wspaniałe widoki na miasto. Miejsce to zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2008 roku. Należy zauważyć, że bahaici zabraniają prozelityzmu na całym świecie, a w Izraelu ich zasady są szczególnie surowe. Na przykład około 700 bahaitów pracujących w Izraelu w instytucjach swojej religii nie może zapraszać miejscowych na swoje spotkania modlitewne.

Wiara bez rytuałów i ceremonii

W religii bahaickiej nie ma praktycznie żadnych rytuałów. Modlitwa jest sprawą ściśle prywatną, z wyjątkiem pogrzebów, kiedy jedna z modlitw jest odmawiana na głos przez jednego z obecnych. W przeciwnym razie każdy modli się tam, gdzie czuje się komfortowo, o dowolnej porze i w dowolnej formie. Nie ma specjalnych miejsc do modlitwy, ani kazań, kapłanów, formalnych ceremonii czy tekstów.

Chociaż pisma Baha'u'llaha są uważane za ważne źródło wiedzy, bahaici mogą również odwoływać się do innych świętych tekstów, takich jak Biblia, Ewangelie, Koran i inne. Bahaizm nie posiada rytuałów inicjacyjnych dla noworodków lub konwertytów. Zostanie bahaitą jest całkowicie osobistą decyzją, wymagającą jedynie wiary w Boga i przesłanie Bahá'u'lláha. Jeśli chodzi o małżeństwo, nie ma żadnych skomplikowanych ceremonii - wszystko, co jest wymagane, to wypowiedzenie jednej konkretnej frazy. Jedynym znaczącym rytuałem jest coroczny post trwający 19 dni, co odpowiada jednemu miesiącowi w kalendarzu bahaickim. Post rozpoczyna się 2 marca i obejmuje powstrzymanie się od jedzenia i picia wody od wschodu do zachodu słońca.

Podsumowanie

Bahaizm, choć młody według standardów historycznych, udowodnił już swoją zdolność do inspirowania i jednoczenia ludzi na całym świecie. Jego wyznawcy dążą do zbudowania społeczeństwa, w którym wartości pokoju, sprawiedliwości i edukacji zajmują centralne miejsce. Bahaizm przypomina, że prawdziwy postęp jest możliwy tylko dzięki jedności i wzajemnemu zrozumieniu.